Dag negen Koh Chang

Na veel regen deze nacht Vandaag een rainy day... En ik viel van het trapje waar een plasje water op stond...nog voor het ontbijt liep het dus mis! Zou geen dochter van ons mama zijn mocht ik nooit mijn tenen kneuzen! 

Mijn dikke teen goed dik en blauw! Had erger kunnen zijn denk ik dan. Vanmorgen dachten we nog dat het ging uitklaren en dus vertrokken we toch maar richting waterfalls maar nog niet halverwege en daar kwam de regen terug! Gelukkig hebben we regencapes (kochten we vorig jaar in Laos).We beslissen om geen risico's te nemen (zagen al enkele brommertjes die uitgegleden waren vast zitten in de berm bestuurders met de koh Chang tattoo -schaafwonden op armen en benen- en dus keren we op onze stappen terug. We nemen er alle tijd voor. Rondneuzen in de   plaatselijke supermarkt altijd leuk. Kijken veel  rond en merken dat Koh Chang een enorme aantrekkingskracht op buitenlanders heeft die hier weliswaar samen met een Thai (want als buitenlander kan je geen eigendom verwerven) zaken uit de grond stampen! Gemengde huwelijken dus. Het vreemde is dat er ook hier bijzonder veel migrantenarbeid is. Cambodjanen die hier hopen een beter leven te vinden maar voor een hongerloon aan de slag zijn. Blijkbaar zijn zij hardere goedkopere werkers dan de Thai zelf...? 

De manier van leven... Woningen zijn meestal vier platen met een dak op palen. Meubels? Met wat geluk een tafel en wat groezelige doeken die dienst doen als matras. Koken doen ze meestal onder het huisje in openlucht op een vuurtje. Of ze kopen wat bij kraampjes op straat. Waar de hygiene ver zoek is. Wij zouden het geen nacht overleven maar voor de mensen hier... Is dat het leven! Midden van die armtierige huisjes zie je dan een sateliet ontvanger staan, of zie je kinderen rond een computer zitten of zie je  ze met een gsm bezig...Of zitte ze gewoon op hun hurkje langs de straat. Ik vraag mij af wat ze denken en voelen... wanneer bv het kamermeisje onze kamer dagelijks moeten schoonmaken. Dit zijn de dingen waar je toch bij stilstaat. Als we voorbij schooltjes rijden dan zie je de kinderen met kraakwitte bloesjes... hoe doen ze dat toch! Kinderen worden met auto's van en naar de school gebracht!

Nu zie je zoals overal in de wereld ook andere betere levensomstandigheden.

De eigenaar van ons hotel moet een belangrijke functie gehad hebben nu runt hij samen met zijn vrouw en drie personeelsleden dit ressort. We horen ze  altijd veel plezier maken samen in de keuken! Rond drie uur zijn we thuis... Voetje hoog en ijs op de teen! Koffie op het terras en een boek lezen. Rond half zes de was ophalen en gaan eten we sluiten de dag af met een gezellige diner op een super locatie!